1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odwołuje inspektora z zajmowanego stanowiska w przypadku:
1) otrzymania negatywnej oceny kwalifikacyjnej potwierdzonej ponowną negatywną oceną;
2) utraty nieposzlakowanej opinii;
3) podjęcia zatrudnienia poza urzędem kontroli skarbowej albo komórkami organizacyjnymi, o których mowa w art. 10 ust. 3;
4) przyjęcia obywatelstwa innego państwa;
5) złożenia przez inspektora rezygnacji z zajmowanego stanowiska;
6) orzeczenia przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych trwałej niezdolności do pracy uniemożliwiającej wykonywanie obowiązków inspektora.
2. Odwołanie ze stanowiska inspektora z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 jest równoznaczne z rozwiązaniem stosunku pracy, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Odwołanie następuje z upływem okresu wypowiedzenia.
3. Odwołanie ze stanowiska inspektora z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 3–6 nie jest równoznaczne z rozwiązaniem stosunku pracy. Nowe warunki pracy i płacy na stanowisku zajmowanym lub równorzędnym z zajmowanym przed powołaniem na stanowisko inspektora proponuje dyrektor urzędu kontroli skarbowej, w którym jest zatrudniony inspektor, albo dyrektor generalny urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych – jeżeli inspektor jest zatrudniony w tym urzędzie.