1. Wypłaty środków gwarantowanych są dokonywane przez Fundusz z następujących środków, w określonej poniżej kolejności:
1) funduszu ochrony środków gwarantowanych banku, w przypadku którego nastąpiło spełnienie warunku gwarancji;
2) funduszy ochrony środków gwarantowanych podmiotów objętych obowiązkowym systemem gwarantowania.
2. W przypadku gdy wielkość zobowiązań z tytułu środków gwarantowanych przewyższa sumę środków, o których mowa w ust. 1, Fundusz dokonuje wypłat środków gwarantowanych ze środków funduszu własnego Funduszu przeznaczonego do ewidencjonowania środków odzyskanych z mas upadłości banków.
3. W przypadku gdy wielkość zobowiązań z tytułu środków gwarantowanych przewyższa sumę środków, o których mowa w ust. 1 i 2, Fundusz dokonuje wypłat środków gwarantowanych ze środków funduszu własnego Funduszu, przeznaczonego do ewidencjonowania środków uzyskanych z opłat rocznych. Kwota wypłat nie może przewyższać wartości funduszu pomniejszonego o wartość bilansową wierzytelności sfinansowanych z tego funduszu.
4. W przypadku gdy wielkość zobowiązań z tytułu środków gwarantowanych przewyższa sumę środków, o których mowa w ust. 1–3, Fundusz dokonuje wypłat środków gwarantowanych z innych źródeł, o których mowa w art. 15, z wyłączeniem art. 15 pkt 6, oraz ze środków pozostałych funduszy własnych, z wyłączeniem:
1) części funduszu własnego, tworzonego w celu zapewnienia środków na nabycie rzeczowego majątku trwałego;
2) funduszy własnych utworzonych wyłącznie w celu ewidencjonowania środków pieniężnych uzyskiwanych na podstawie odrębnych ustaw;
3) funduszu z aktualizacji wyceny;
4) niezatwierdzonego zysku z lat ubiegłych;
5) zysku roku obrotowego.
5. Po wyczerpaniu środków, o których mowa w ust. 1–4, w sytuacji wystąpienia zagrożenia stabilności finansowej oraz w celu pokrycia pilnych potrzeb Funduszu Narodowy Bank Polski na wniosek Zarządu Funduszu może udzielić Funduszowi kredytu krótkoterminowego, o którym mowa w art. 15 pkt 6, pod warunkiem ustanowienia odpowiedniego zabezpieczenia.
6. Po wyczerpaniu środków, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw instytucji finansowych może, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego i Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego, podwyższyć wysokość stawki tworzenia funduszy ochrony środków gwarantowanych przez podmioty objęte systemem gwarantowania, nie więcej jednak niż do wysokości 0,8 %. Wysokość i termin wniesienia kolejnej obowiązkowej wpłaty określa Zarząd Funduszu w drodze uchwały.
7. Po wyczerpaniu środków, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw instytucji finansowych może, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego i Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego, podwyższyć wysokość stawki opłaty rocznej na rok bieżący, nie więcej jednak niż do wysokości 0,6 %. Wydając rozporządzenie, minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi dzień, na który oblicza się wysokość stawki opłaty rocznej, oraz termin jej wniesienia. Przepis art. 13 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 6 i 7, uwzględni w szczególności wysokość niezaspokojonych zobowiązań Funduszu z tytułu środków gwarantowanych.