zapłata przez wyręczenie
Art. 59.
Zapłata przez wyręczenie może nastąpić we wszystkich przypadkach, w których można dochodzić zwrotnego poszukiwania po terminie płatności wekslu lub przed tym terminem.
Zapłata przez wyręczenie obejmuje całą sumę, którą miałby zapłacić wyręczony.
Dokonana będzie najpóźniej nazajutrz po ostatnim dniu, przepisanym dla protestu spowodu niezapłacenia.
Art. 60.
Jeżeli weksel przyjęły przez wyręczenie osoby, mające zamieszkanie w miejscu płatności, albo jeżeli osoby, mające zamieszkanie w tem samem miejscu, wskazano jako mające płacić w potrzebie, posiadacz przedstawi weksel wszystkim tym osobom i w razie nieuiszczenia zapłaty przez wyręczenie, dokona protestu spowodu niezapłacenia najpóźniej nazajutrz po ostatnim dniu, przepisanym dla protestu.
W razie niedokonania protestu w tym czasie ten, kto wskazał adres w potrzebie lub na czyją rzecz nastąpiło przyjęcie, tudzież następujący po nim indosanci wolni są od odpowiedzialności.
Art. 61.
Posiadacz wekslu, który odmawia przyjęcia zapłaty przez wyręczenie, traci prawo zwrotnego poszukiwania przeciw tym, którzy byliby zwolnieni.
Art. 62.
Zapłatę przez wyręczenie stwierdza się pokwitowaniem na wekslu, oznaczając osobę, na której rzecz zapłaty dokonano. W braku takiego oznaczenia uważa się, że zapłaty dokonano na rzecz wystawcy.
Weksel i protest, jeżeli był dokonany, wręczyć należy płacącemu przez wyręczenie.
Art. 63.
Płacący przez wyręczenie nabywa prawa, wynikające z wekslu, przeciw wyręczonemu i przeciw tym, którzy wobec wyręczonego odpowiadają z wekslu. Nie może on jednak dalej wekslu indosować.
Indosanci, następujący po wyręczonym, są zwolnieni.
W razie zbiegu kilku ofiarujących zapłatę przez wyręczenie, pierwszeństwo należy się temu, kto przez zapłatę zwalnia największą liczbę dłużników. Kto wbrew temu przepisowi, mimo świadomości stanu rzeczy, płaci przez wyręczenie, traci prawo zwrotnego poszukiwania przeciw tym, którzy byliby zwolnieni.