ustawa o podatku od towarów i usług

Art. 129. Warunki stosowania stawki 0% od dostawy towarów

1. Do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0%, pod warunkiem że:

1) spełnił warunki, o których mowa w art. 127 ust. 4 pkt 1 i 4, oraz

2) przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument określony w art. 128 ust. 2, zawierający potwierdzenie wywozu tych towarów poza terytorium Wspólnoty,

3) posiada dokumenty, określone odrębnymi przepisami, potwierdzające dokonanie zwrotu kwoty tego podatku — w przypadku gdy zwrot podatku został dokonany w formie polecenia przelewu, czeku rozrachunkowego lub karty płatniczej.

2. Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 1 pkt 2 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego od tej dostawy, nie później jednak niż przed upływem 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dokonano dostawy.

2. Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 1 pkt 2, nie później jednak niż przed upływem 10 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dokonano dostawy, upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego od tej dostawy w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

więcej

Art. 130. Podstawy zwrotu podatku podróżnym

Art. 130.

1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór:

1) znaku, o którym mowa w art. 127 ust. 4 pkt 3;

2) dokumentu, o którym mowa w art. 128 ust. 2;

3) stempla, o którym mowa w art. 128 ust. 2.

1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: rozporządzenie

1) wzór znaku, o którym mowa w art. 127 ust. 4 pkt 3;

2) wzór stempla, o którym mowa w art. 128 ust. 2;

3) niezbędne dane, które powinien zawierać dokument, o którym mowa w art. 128 ust. 2.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia:

1) prawidłową identyfikację towarów;

2) możliwość potwierdzania wywozu towarów przez organy celne;

3) formę, w której ma być dokonany zwrot podatku;

4) konieczność prawidłowego określenia kwoty podatku, o której zwrot może ubiegać się podróżny;

5) prawidłową identyfikację sprzedawcy i nabywcy;

6) konieczność zapewnienia prawidłowego oznaczania punktów sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia:

1) inne towary niż wymienione w art. 126 ust. 3, przy których wywozie nie stosuje się art. 126 ust. 1;

2) minimalną łączną wartość zakupów wynikającą z dokumentów, o których mowa w art. 128 ust. 2, przy której można żądać zwrotu podatku;

2) minimalną łączną wartość zakupów wynikającą z dokumentu, o którym mowa w art. 128 ust. 2, przy której można żądać zwrotu podatku;

3) maksymalną wysokość prowizji, o której mowa w art. 128 ust. 6 – uwzględniając sytuację gospodarczą państwa, sytuację w zakresie obrotu towarowego z zagranicą poszczególnymi grupami towarów, sytuację rynkową w obrocie towarami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem oraz przepisy Wspólnoty Europejskiej.

4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określając również rodzaje i sposób zabezpieczeń dokumentu utrudniających jego fałszowanie.

4. (uchylony).

więcej

Art. 131. Definicje procedur szczególnych dotyczących podmiotów zagranicznych

Art. 131.

Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:

1) VAT – rozumie się przez to podatek i podatek od wartości dodanej;

2) podmiotach zagranicznych – rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Wspólnoty, wykonujące czynności podlegające opodatkowaniu VAT na terytorium Wspólnoty, które nie zarejestrowały swojej działalności na terytorium Wspólnoty i wobec których nie powstaje wymóg identyfikacji na potrzeby VAT na terytorium państwa członkowskiego;

3) osobach niepodlegających opodatkowaniu – rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne niebędące podatnikami VAT;

4) państwie członkowskim identyfikacji – rozumie się przez to państwo członkowskie, które podmiot zagraniczny wybiera w celu przedłożenia zgłoszenia, o którym mowa w art. 132 ust. 1, w przypadku gdy jego działalność jako podatnika VAT na terytorium Wspólnoty zostanie rozpoczęta zgodnie z postanowieniami tego rozdziału;

5) państwie członkowskim konsumpcji – rozumie się przez to państwo członkowskie, w odniesieniu do którego zgodnie z art. 28k przyjmuje się, że na jego terytorium ma miejsce świadczenie usług elektronicznych.

więcej

Art. 132. Specjalne procedury rozliczania VAT przez podmioty zagraniczne

Art. 132.

1. Podmioty zagraniczne świadczące na terytorium Wspólnoty usługi elektroniczne osobom niepodlegającym opodatkowaniu, które mają siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, mogą złożyć w państwie członkowskim identyfikacji zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania ze specjalnych procedur rozliczania VAT wobec tych usług, o których mowa w ust. 2-7, w art. 133 oraz w art. 134.

2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, podmioty zagraniczne składają drogą elektroniczną.

3. W przypadku gdy państwem członkowskim identyfikacji jest Rzeczpospolita Polska, zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, składa się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, zwanego dalej „naczelnikiem drugiego urzędu skarbowego”.

4. Zgłoszenie w przypadku, o którym mowa w ust. 3, powinno być opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu, przyznanego na podstawie odrębnych przepisów, oraz zawierać: nazwę podmiotu zagranicznego, jego adres opatrzony kodem pocztowym, adres poczty elektronicznej, adres stron internetowych należących do tego podmiotu, przyznany mu w państwie siedziby lub miejsca zamieszkania numer podatkowy oraz oświadczenie, że podmiot zagraniczny nie został zidentyfikowany na potrzeby VAT na terytorium Wspólnoty.

5. Naczelnik drugiego urzędu skarbowego, potwierdzając zgłoszenie, o którym mowa w ust. 3, nadaje z wykorzystaniem drogi elektronicznej podmiotowi zagranicznemu numer identyfikacyjny na potrzeby wykonywanych przez niego usług elektronicznych.

6. Podmiot zagraniczny zidentyfikowany zgodnie z ust. 5 jest obowiązany do zawiadomienia naczelnika drugiego urzędu skarbowego o wszelkich zmianach danych objętych zgłoszeniem, o którym mowa w ust. 3, w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

7. W przypadku gdy podmiot zagraniczny zidentyfikowany zgodnie z ust. 5:

1) zawiadomi naczelnika drugiego urzędu skarbowego o zaprzestaniu wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, lub

2) nie zawiadomi naczelnika drugiego urzędu skarbowego o zaprzestaniu wykonywania usług, o których mowa w ust. 1, lecz nie składa deklaracji VAT, o której mowa w art. 133 ust. 1, przez kolejne trzy kwartały, lub

3) nie spełnia warunków niezbędnych do korzystania z procedur szczególnych określonych w niniejszym rozdziale, lub

4) stale narusza zasady korzystania z procedur szczególnych określonych w niniejszym rozdziale – naczelnik drugiego urzędu skarbowego zawiadomi podmiot zagraniczny o wygaśnięciu identyfikacji tego podmiotu na potrzeby VAT na terytorium Wspólnoty.

8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, może określić, w drodze rozporządzenia, inny niż wymieniony w ust. 4 sposób dokonywania zgłoszenia informującego o zamiarze skorzystania ze specjalnych procedur rozliczania VAT usług elektronicznych, uwzględniając:

1) konieczność zapewnienia identyfikacji dokonującego zgłoszenia;

2) stosowane techniki w zakresie przesyłania dokumentów w formie elektronicznej i kodowania danych w tych dokumentach.

więcej

Art. 133. Deklaracje VAT podmiotów zagranicznych

Art. 133.

1. Podmioty zagraniczne zidentyfikowane zgodnie z art. 132 ust. 5 na potrzeby VAT są obowiązane drogą elektroniczną składać do Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście, zwanego dalej „drugim urzędem skarbowym”, deklaracje na potrzeby rozliczenia VAT, zwane dalej „deklaracjami VAT”.

2. Deklaracje VAT składa się za okresy kwartalne, do 20 dnia po zakończeniu kwartału, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług elektronicznych.

3. Deklaracje VAT składa się w terminie określonym w ust. 2 również w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym nie powstał obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług elektronicznych.

4. Deklaracja VAT powinna zawierać:

1) numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 132 ust. 5;

2) dla każdego państwa członkowskiego konsumpcji:

a) ogólną wartość usług elektronicznych pomniejszoną o VAT,

b) całkowitą kwotę podatku należnego przypadającą na usługi elektroniczne,

c) stawkę podatku;

3) dla wszystkich państw członkowskich konsumpcji – całkowitą kwotę podatku należnego.

5. Kwoty w deklaracji VAT wyrażane są w złotych polskich.

6. W przypadku gdy płatności z tytułu świadczenia usług elektronicznych odbywały się w innych walutach niż złoty polski, do przeliczeń stosuje się kurs wymiany obowiązujący ostatniego dnia danego okresu rozliczeniowego.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, przeliczenia dokonuje się według kursu wymiany publikowanego przez Europejski Bank Centralny na dany dzień lub – jeżeli nie zostanie opublikowany w tym dniu – według kursu opublikowanego następnego dnia.

8. Podmioty zagraniczne są obowiązane do wpłacania kwot VAT w złotych polskich w terminie, o którym mowa w ust. 2, na rachunek bankowy drugiego urzędu skarbowego.

więcej

Art. 134. Ewidencja elektroniczna podmiotów zagranicznych

Art. 134.

1. Podmioty zagraniczne zidentyfikowane zgodnie z art. 132 ust. 5 na potrzeby VAT są obowiązane prowadzić ewidencję w postaci elektronicznej zawierającą dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, kwoty VAT do zapłaty w państwie członkowskim konsumpcji, całkowitej kwoty VAT do zapłaty w państwie członkowskim identyfikacji oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT.

2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna być udostępniona przez podmiot zagraniczny drogą elektroniczną na każde żądanie państwa członkowskiego identyfikacji oraz państwa członkowskiego konsumpcji.

3. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, należy przechowywać przez okres 10 lat od zakończenia roku, w którym dokonano świadczenia usług elektronicznych.

więcej

Art. 135. Transakcje trójstronne – procedura uproszczona

Art. 135.

1. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:

1) VAT – rozumie się przez to podatek i podatek od wartości dodanej;

2) wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej – rozumie się przez to transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

a) trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,

b) przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego;

3) wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów – rozumie się przez to nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz;

4) procedurze uproszczonej – rozumie się przez to procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

a) dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,

b) drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka,

c) drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,

d) ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,

e) ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

2. Procedura uproszczona ma zastosowanie również wtedy, gdy ostatni w kolejności podmiot jest osobą prawną, która nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej lub podatnikiem, o którym mowa w art. 15, a która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotych w państwie członkowskim, w którym znajduje się towar w momencie zakończenia transportu lub wysyłki; w przypadku procedury uproszczonej uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało opodatkowane u drugiego w kolejności podatnika VAT.

więcej

Art. 136. Opodatkowanie wewnątrzwspólnotowego nabycia

Art. 136.

1. W przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106, następujące informacje:

1) adnotację „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135 – 138 ustawy o ptu” lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”;

2) stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;

3) numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;

4) numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy ostatnim w kolejności podmiotem jest osoba prawna, która nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, a która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie członkowskim, w którym znajduje się towar w momencie zakończenia wysyłki lub transportu.

3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy w procedurze uproszczonej ostatnim w kolejności podmiotem jest podatnik wymieniony w art. 15 lub osoba prawna niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 15, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych zgodnie z art. 97, a drugim w kolejności podatnikiem jest podatnik podatku od wartości dodanej określony w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, który posługuje się w procedurze uproszczonej numerem identyfikacyjnym wydanym mu na potrzeby tego podatku przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, z uwzględnieniem obowiązujących w tym innym państwie członkowskim przepisów w zakresie dokumentowania tej procedury.

więcej

Art. 138. Ewidencja podatnika w procedurze uproszczonej

Art. 138.

1. Podatnik wymieniony w art. 15, do którego ma zastosowanie procedura uproszczona, jest obowiązany, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3, podać w prowadzonej ewidencji następujące informacje:

1) w przypadku gdy jest drugim w kolejności podatnikiem – ustalone wynagrodzenie za dostawy w ramach procedury uproszczonej oraz nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej (osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, obowiązanej do rozliczenia VAT z tytułu tej transakcji);

2) w przypadku gdy jest ostatnim w kolejności podatnikiem:

a) obrót z tytułu dokonanej na jego rzecz dostawy w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. a oraz kwotę podatku przypadającą na tę dostawę, która stanowi u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów,

b) nazwę i adres drugiego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej.

2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do osób prawnych niebędących podatnikami, o których mowa w art. 15.

3. W przypadku drugiego w kolejności podatnika VAT, który wykorzystuje w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej numer identyfikacyjny na potrzeby podatku od wartości dodanej przyznany mu przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, nie powstaje obowiązek prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, gdy transport lub wysyłka kończy się na terytorium kraju.

4. Przepis ust. 3 stosuje się, jeżeli są spełnione wszystkie warunki, o których mowa w art. 136, do przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku na ostatniego w kolejności podatnika VAT wymienionego w art. 15 lub na osobę prawną niebędącą podatnikiem w rozumieniu art. 15, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych zgodnie z art. 97.

5. W przypadku gdy drugim w kolejności podatnikiem VAT w procedurze uproszczonej jest podatnik, o którym mowa w art. 15, jest on obowiązany wykazać dane o dokonanych transakcjach odpowiednio w deklaracji podatkowej oraz informacjach podsumowujących.

więcej

Art. 139. Zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych

Art. 139.

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 22g ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.”;

2) w art. 23 w ust. 1 w pkt 43 w lit. b tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:

„- importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,”.

więcej