Prawo wekslowe
Art. 101.
Weksel własny zawiera:
1) nazwę „weksel” w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono;
2) przyrzeczenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej;
3) oznaczenie terminu płatności;
4) oznaczenie miejsca płatności;
5) nazwisko osoby, na której rzecz lub na której zlecenie zapłata ma być dokonana;
6) oznaczenie daty i miejsca wystawienia wekslu;
7) podpis wystawcy wekslu.
Art. 102.
Nie będzie uważany za weksel własny dokument, któremu brak jednej z cech, wskazanych w artykule poprzedzającym, wyjąwszy przypadki, określone w ustępach następujących.
Weksel własny bez oznaczenia terminu płatności uważa się za płatny za okazaniem.
W braku osobnego oznaczenia, miejsce wystawienia wekslu uważa się za miejsce płatności, a także za miejsce zamieszkania wystawcy.
Weksel własny, w którym nie oznaczono miejsca wystawienia, uważa się za wystawiony w miejscu, podanem obok nazwiska wystawcy.
Art. 103.
Do wekslu własnego stosuje się przepisy o wekslu trasowanym, o ile z istotą wekslu własnego nie zostają w sprzeczności i dotyczą:
indosu (art. 11 – 20);
płatności (art. 33 – 37);
zapłaty (art. 38 – 42);
zwrotnego poszukiwania spowodu niezapłacenia (art. 43 – 50, 52 – 54);
zapłaty przez wyręczenie (art. 55, 59 – 63);
odpisów (art. 67 i 68);
zmian (art. 69);
przedawnienia (art. 70 i 71);
dni świątecznych, obliczania terminów i zakazu dni ulgowych (art. 72, 73 i 74);
sposobu uwierzytelniania podpisów osób niepiśmiennych lub niemogących pisać (art. 75);
roszczenia z tytułu niesłusznego zbogacenia (art. 76);
kolizji ustaw (art. 77 – 80 i 82 – 84);
weksli zaginionych (art. 96 – 100).
Również stosuje się do wekslu własnego przepisy o wekslu płatnym u trzeciego lub w innej miejscowości, niż miejsce zamieszkania trasata (art. 4 i 27), o zastrzeżeniu odsetek (art. 5), o różnicach w oznaczeniu sumy wekslowej (art. 6), o skutkach podpisu, złożonego w warunkach, przewidzianych w art. 7, o skutkach podpisu osoby, działającej bez pełnomocnictwa albo przekraczającej jego granice (art. 8), o wekslu in blanco (art. 10) oraz o protestach (art. 85-95) z tą różnicą, że protest ma być dokonany przeciw wystawcy.
Do wekslu własnego stosuje się również przepisy o poręczeniu wekslowem (art. 30 – 32); w przypadku, przewidzianym w ustępie ostatnim art. 31, jeżeli poręczyciel nie wskazał, za kogo poręcza, uważa się, że poręczenie dał za wystawcę.
Art. 104.
Odpowiedzialność wystawcy wekslu własnego jest taka sama, jak akceptanta wekslu trasowanego.
Weksle własne, płatne w pewien czas po okazaniu, powinny być w terminach, oznaczonych w art. 23, przedstawione celem zaznaczenia wizy przez wystawcę. Termin po okazaniu biegnie od daty wizy, podpisanej przez wystawcę na wekslu. Jeżeli wystawca wzbrania się umieścić wizę lub zaopatrzyć ją datą, odmowę należy stwierdzić protestem (art. 25); od daty protestu biegnie termin, w jaki po okazaniu weksel był płatny.
Art. 105.
Z dniem wejścia w życie prawa niniejszego traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 listopada 1924 r. o prawie wekslowem (Dz. U. R. P. Nr. 100, poz. 926) wraz z wydanemi na jego podstawie rozporządzeniami.
Art. 106.
Ilekroć przepisy prawne powołują się na dotychczasowe prawo wekslowe, stosuje się odpowiednio przepisy prawa niniejszego.
Art. 107.
Rozporządzenie Ministra Skarbu, wydane w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, ustali, które instytucje są izbami rozrachunkowemi.
Art. 108.
Pozostają w mocy przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 12 czerwca 1934 r. o wierzytelnościach w walutach zagranicznych (Dz. U. R. P. Nr. 59, poz. 509), z wyjątkiem przepisów art. 2 ust. (3) i art. 7 pkt. 2), które tracą moc w stosunku do weksli, wystawionych po wejściu w życie prawa niniejszego.
Art. 109.
Przepisów prawa niniejszego nie stosuje się do weksli, wystawionych przed jego wejściem w życie.