Art. 31.
Przedstawienie w izbie rozrachunkowej jest równoznaczne z przedstawieniem do zapłaty.
Prawo czekowe
Art. 31.
Przedstawienie w izbie rozrachunkowej jest równoznaczne z przedstawieniem do zapłaty.
Art. 32.
Odwołanie czeku może mieć skutek tylko po upływie terminu do przedstawienia.
Odwołanie czeku, płatnego w Polsce, może mieć skutek także, jeżeli czek, wystawiony na nazwisko lub na zlecenie i przesłany przez wystawcę bezpośrednio trasatowi, odwołano, zanim trasat wykonał otrzymane polecenie.
Jeżeli odwołanie nie nastąpiło, trasat może zapłacić również po upływie terminu do przedstawienia.
Art. 33.
Ani śmierć wystawcy, ani utrata przez wystawcę po wystawieniu czeku zdolności do działań prawnych nie naruszają ważności czeku.
Art. 34.
Trasat może przy zapłacie żądać wydania czeku, pokwitowanego przez posiadacza.
Posiadacz nie może odmówić przyjęcia zapłaty częściowej.
W razie zapłaty częściowej trasat może żądać wzmianki o niej na czeku i osobnego pokwitowania.
Art. 35.
Trasat, który płaci czek, przenośny przez indos, obowiązany jest do sprawdzenia prawidłowości szeregu indosów, lecz nie do sprawdzenia podpisów indosantów.
Art. 36.
Jeżeli czek wystawiono na walutę, która nie jest walutą miejsca płatności, sumę czekową można zapłacić w ciągu terminu do przedstawienia czeku w walucie krajowej podług jej wartości w dniu zapłaty. Jeżeli czek nie został zapłacony za przedstawieniem, posiadacz może żądać zapłaty sumy czekowej w walucie krajowej według swego wyboru albo podług jej kursu w dniu przedstawienia, albo podług jej kursu w dniu zapłaty.
Wartość waluty zagranicznej oznacza się podług zwyczajów miejsca płatności. Wystawca jednak może zastrzec, że suma, przypadająca do zapłaty, ma być obliczona podług kursu, ustanowionego w czeku.
Zasad powyższych nie stosuje się do przypadku, gdy wystawca zastrzegł, że zapłata ma być uiszczona w oznaczonej walucie (zastrzeżenie zapłaty rzeczywistej w walucie zagranicznej).
Jeżeli czek wystawiono na walutę, mającą w kraju wystawienia i w kraju zapłaty tę samą nazwę, lecz inną wartość, domniemywa się, że miano na myśli walutę miejsca płatności.
Art. 37.
Wystawca lub posiadacz czeku mogą zakreślić go ze skutkami, wskazanemi w artykule następnym.
Zakreślenia dokonywa się przez umieszczenie na przedniej stronie czeku dwu linij równoległych. Zakreślenie może być ogólne lub szczególne.
Zakreślenie jest ogólne, jeżeli między dwiema linjami niema żadnej wzmianki albo jeżeli znajduje się między niemi wyraz „bankier” lub inny równoznaczny; zakreślenie jest szczególne, jeżeli między dwiema linjami napisano nazwisko bankiera.
Zakreślenie ogólne może być zmienione na szczególne, natomiast zakreślenia szczególnego nie można zmienić na ogólne.
Przekreślenie zakreślenia albo nazwiska oznaczonego bankiera uważa się za niebyłe.
Art. 38.
Trasat może czek z zakreśleniem ogólnem zapłacić tylko do rąk bankiera lub swojego stałego klienta.
Czek z zakreśleniem szczególnem może trasat zapłacić tylko do rąk oznaczonego bankiera, a w przypadku, gdy oznaczonym bankierem jest trasat, tylko do rąk swojego stałego klienta. Oznaczony bankier może jednakże zainkasować czek za pośrednictwem innego bankiera.
Bankierowi wolno nabywać czeki zakreślone tylko od swoich stałych klientów lub od innych bankierów. Nie wolno mu ich inkasować na rachunek innych osób.
Jeżeli na czeku znajduje się kilka zakreśleń szczególnych, trasatowi wolno zapłacić czek tylko w przypadku, gdy na czeku są dwa zakreślenia, z których jedno udzielone zostało w celu inkasa za pośrednictwem izby rozrachunkowej.
W razie niezastosowania się do powyższych przepisów trasat lub bankier odpowiadają za szkodę do wysokości sumy czekowej.
Art. 39.
Wystawca lub posiadacz czeku mogą zabronić zapłaty czeku w gotówce przez zamieszczenie wpoprzek na przedniej stronie czeku zastrzeżenia „przelać na rachunek” lub innego równoznacznego.
W tym przypadku czek może być przez trasata użyty tylko do rozrachunku księgowego (przez uznanie na rachunku, rozliczenie lub potrącenie). Rozrachunek księgowy ma skutki zapłaty.
Przekreślenie zastrzeżenia „przelać na rachunek” uważa się za niebyłe.
W razie niezastosowania się do powyższych przepisów trasat odpowiada za szkodę do wysokości sumy czekowej.
Art. 40.
Posiadacz może wykonywać zwrotne poszukiwanie przeciwko indosantom, wystawcy, tudzież innym dłużnikom, jeżeli czek, mimo przedstawienia do zapłaty we właściwym czasie, nie został zapłacony, a odmowę zapłaty stwierdzono:
1) albo aktem publicznym (protestem);
2) albo oświadczeniem trasata na czeku, datowanem i wymieniającem dzień przedstawienia;
3) albo oświadczeniem izby rozrachunkowej, datowanem i stwierdzającem, że czek został we właściwym czasie złożony do rozrachunku i że go nie wykupiono.