poważne awarie
Prawo ochrony środowiska. Tytuł IV.
Art. 243 Ochrona środowiska przed poważną awarią
Art. 244 Przewóz substancji niebezpiecznych
Art. 245 Obowiązek zawiadomienia o poważnej awarii
Art. 246 Usuwanie skutków poważnej awarii
Art. 247 Decyzje wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w razie poważnej awarii
Prawo ochrony środowiska. Dział II. Tytuł IV.
Art. 248 Instrumenty prawne służące przeciwdziałaniu poważnej awarii przemysłowej
Prawo ochrony środowiska. Dział II. Tytuł IV.
Art. 265 Obowiązki organów administracji związane z awarią przemysłową
Art. 266 Zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy
Art. 267 Publicznie dostępny rejestr substancji niebezpiecznych znajdujących się w zakładach
Art. 268 Obowiązki organów Państwowej Straży Pożarnej w razie wystąpienia awarii
Art. 269 Czynności kontrolno-rozpoznawcze
Prawo ochrony środowiska. Tytuł IV.
Dział I – Przepisy ogólne
Dział II – Instrumenty prawne służące przeciwdziałaniu poważnej awarii przemysłowej
Rozdział 1 – Przepisy ogólne
Rozdział 2 – Obowiązki prowadzącego zakład stwarzający zagrożenie wystąpienia awarii przemysłowej
Rozdział 3 – Obowiazki organów administracji związane z awarią przemysłową
Dział III – Współpraca miedzynarodowa
Art. 245.
1. Każdy, kto zauważy wystąpienie awarii, jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o tym osoby znajdujące się w strefie zagrożenia oraz jednostkę organizacyjną Państwowej Straży Pożarnej albo Policji albo wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.
2. Organy administracji w trybie i na zasadach określonych w dekrecie z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu zwalczania klęsk żywiołowych (Dz. U. Nr 23, poz. 93, z późn. zm.) mogą wprowadzić obowiązek świadczeń osobistych i rzeczowych w celu prowadzenia akcji na rzecz ochrony życia i zdrowia ludzi oraz środowiska przed skutkami awarii.
Art. 246.
1. W razie wystąpienia awarii wojewoda, poprzez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, podejmie działania i zastosuje środki niezbędne do usunięcia awarii i jej skutków, określając w szczególności związane z tym obowiązki organów administracji i podmiotów korzystających ze środowiska.
2. O podjętych działaniach wojewoda informuje marszałka województwa.
Art. 247.
1. W razie wystąpienia awarii wojewódzki inspektor ochrony środowiska może w drodze decyzji:
1) zarządzić przeprowadzenie właściwych badań dotyczących przyczyn, przebiegu i skutków awarii;
2) wydać zakazy lub ograniczenia w korzystaniu ze środowiska.
2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
3. Jeżeli charakter awarii uzasadnia konieczność podjęcia szybkich działań, a w szczególności gdy ich zaniechanie mogłoby spowodować zwiększenie zagrożenia życia lub zdrowia ludzi lub bezpośrednie zagrożenie pogorszenia stanu środowiska w znacznych rozmiarach, decyzja może być ogłoszona ustnie, a informacja o tym zaprotokołowana.
4. Na wniosek zobowiązanego decyzję ogłoszoną ustnie doręcza się na piśmie niezwłocznie, gdy jest to możliwe; wniosek należy złożyć w terminie 7 dni od ogłoszenia decyzji.
5. W zakresie egzekwowania obowiązków wynikających z decyzji, o której mowa w ust. 1, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska przysługuje uprawnienie egzekwowania ustnych poleceń w granicach określonych ustawą z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.).
Art. 248.
1. Zakład stwarzający zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej, zwanej dalej „awarią przemysłową”, w zależności od rodzaju, kategorii i ilości substancji niebezpiecznej znajdującej się w zakładzie uznaje się za zakład o zwiększonym ryzyku wystąpienia awarii, zwany dalej „zakładem o zwiększonym ryzyku”, albo za zakład o dużym ryzyku wystąpienia awarii, zwany dalej „zakładem o dużym ryzyku”.
2. Do zakładu, w którym przewiduje się możliwość wystąpienia substancji niebezpiecznej, lub do zakładu, w którym powstanie tej substancji jest możliwe w trakcie procesu przemysłowego, przepis ust. 1 stosuje się w zależności od przewidywanej ilości substancji niebezpiecznej mogącej znaleźć się w zakładzie.
2a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
1) komórek i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej albo przez niego nadzorowanych;
2) transportu materiałów niebezpiecznych i ich czasowego magazynowania poza zakładami;
3) poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania kopalin ze złóż, z wyjątkiem ich składowania i magazynowania oraz chemicznych i cieplnych procesów przetwarzania tych kopalin;
4) składowania i magazynowania odpadów, z wyjątkiem odpadów niebezpiecznych, stanowiących substancje niebezpieczne określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 3.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw środowiska, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje i ilości substancji niebezpiecznych, których znajdowanie się w zakładzie decyduje o zaliczeniu go do zakładu o zwiększonym ryzyku lub zakładu o dużym ryzyku.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, zostaną ustalone:
1) nazwy i ilości substancji niebezpiecznych, decydujące o zaliczeniu do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku;
2) oznaczenie numeryczne substancji, o których mowa w pkt 1, pozwalające na jednoznaczną ich identyfikację;
3) kryteria kwalifikowania substancji niewymienionych na podstawie pkt 1, do kategorii:
a) bardzo toksycznych,
b) toksycznych,
c) utleniających,
d) wybuchowych,
e) łatwopalnych,
f) wysoce łatwopalnych,
g) skrajnie łatwopalnych,
h) niebezpiecznych w szczególności dla ludzi lub środowiska
oraz ich ilości decydujące o zaliczeniu do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku.