1. Ustawa określa zasady funkcjonowania systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.

2. System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, zwany dalej „systemem”, obejmuje emisję gazów cieplarnianych z:

1) instalacji:

a) w której jest prowadzona działalność powodująca ich emisję,

b) która spełnia wartości progowe odniesione do zdolności produkcyjnych

– zwanej dalej „instalacją objętą systemem”;

2) operacji lotniczej.

3. Emisja gazów cieplarnianych z instalacji objętej systemem dotyczy:

1) od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. dwutlenku węgla (CO2);

2) od dnia 1 stycznia 2013 r.:

a) dwutlenku węgla (CO2),

b) podtlenku azotu (N2O),

c) perfluorowęglowodorów (PFCs).

4. Emisja gazów cieplarnianych z operacji lotniczej dotyczy od dnia 1 stycznia 2012 r. dwutlenku węgla (CO2).

5. Załącznik do ustawy określa:

1) rodzaje instalacji objętych systemem i wartości progowe odniesione do zdolności produkcyjnych tych instalacji oraz rodzaje działalności prowadzonych w instalacjach objętych systemem, w okresie rozliczeniowym 2008-2012;

2) rodzaje instalacji objętych systemem lub rodzaje działalności prowadzonych w instalacjach objętych systemem, w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od 1 stycznia 2013 r., a także wartości progowe odniesione do zdolności produkcyjnych tych instalacji lub działalności i gazy cieplarniane przyporządkowane danej instalacji lub działalności;

3) współczynniki ocieplenia dotyczące poszczególnych gazów cieplarnianych

więcej

1. Przepisy ustawy stosuje się do:

1) prowadzącego instalację, który posiada instalację objętą systemem;

2) operatora statku powietrznego wykonującego operację lotniczą, jeżeli:

a) Rzeczpospolita Polska została dla tego operatora wskazana jako administrujące państwo członkowskie w rozporządzeniu Komisji Europejskiej wydanym w związku z art. 18a ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2003, str. 32, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 631), zwanej dalej „dyrektywą 2003/87/WE”, lub

b) posiada koncesję na podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu lotniczego, o której mowa w art. 164 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 696, z późn. zm.3)), lub

c) posiada certyfikat upoważniający operatora statku powietrznego do wykonywania działalności gospodarczej przy użyciu statków powietrznych, o którym mowa w art. 160 ustawy, o której mowa w lit. b, lub

d) posiada upoważnienie dla przewoźnika lotniczego będącego przedsiębiorcą zagranicznym z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 192a ustawy, o której mowa w lit. b, lub

e) posiada zezwolenie dla obcych przewoźników lotniczych na wykonywanie przewozów lotniczych do lub z Rzeczypospolitej Polskiej, wydane na podstawie art. 193 ustawy, o której mowa w lit. b.

2. Przepisów ustawy nie stosuje się do:

1) instalacji lub jej części stosowanej wyłącznie do badania, rozwoju lub testowania nowych produktów i procesów technologicznych oraz instalacji wykorzystującej wyłącznie biomasę;

2) operacji lotniczej:

a) wykonywanej wyłącznie w celu przewozu, podczas oficjalnej misji, panującego monarchy i członków jego najbliższej rodziny, szefów państw, szefów rządów i ministrów wchodzących w skład rządów państwa innego niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, jeżeli taki jej charakter został potwierdzony w planie lotu,

b) wojskowej, wykonywanej przez wojskowe statki powietrzne, służby celnej, policji, straży granicznej, żandarmerii wojskowej, straży miejskiej i innych służb ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego,

c) związanej z działaniami poszukiwawczo-ratowniczymi, przeciwpożarowej i gaśniczej, z pomocą humanitarną lub służb ratowniczych, jeżeli jest ona wykonywana na podstawie zezwolenia właściwego organu,

d) wykonywanej zgodnie z przepisami dla lotów z widocznością (lot VFR), określonych w załączniku 2 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212 i 214, z późn. zm.4)),

e) kończącej się na lotnisku, z którego wystartował statek powietrzny, i wykonywanej bez międzylądowania,

f) szkoleniowej, wykonywanej wyłącznie w celu uzyskania licencji lub uzyskania uprawnień przez członków personelu lotniczego, jeżeli jest to potwierdzone w planie lotu, pod warunkiem że nie jest ona wykorzystywana do przewozu pasażerów ani ładunku lub do przebazowania statku powietrznego,

g) wykonywanej wyłącznie w celu przeprowadzenia badań naukowych lub sprawdzenia, przetestowania lub przeprowadzenia procesu certyfikacji statku powietrznego lub urządzenia pokładowego lub naziemnego,

h) wykonywanej przez statek powietrzny o maksymalnej certyfikowanej masie startowej poniżej 5700 kg,

i) wykonywanej w ramach zobowiązań z tytułu wykonywania obowiązków użyteczności publicznej zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz. Urz. UE L 293 z 31.10.2008, str. 3), na trasach w regionach najbardziej oddalonych, określonych w art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, lub na trasach, których oferowana zdolność przewozowa nie przekracza 30 000 rocznie,

j) wykonywanej przez operatora statku powietrznego będącego przewoźnikiem w rozumieniu ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, który realizuje:

– mniej niż 243 operacje lotnicze w każdym z trzech kolejnych czteromiesięcznych okresów w roku kalendarzowym albo

– operacje lotnicze, których łączna roczna wielkość emisji wynosi mniej niż 10 000 Mg CO2.

więcej

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) emisji – rozumie się przez to gazy cieplarniane wprowadzane do powietrza w wyniku działalności człowieka, związanej z eksploatacją instalacji objętej systemem oraz z wykonywaną operacją lotniczą;

2) gazach cieplarnianych – rozumie się przez to:

a) dwutlenek węgla (CO2),

b) metan (CH4),

c) podtlenek azotu (N2O),

d) fluorowęglowodory (HFCs),

e) perfluorowęglowodory (PFCs),

f) sześciofluorek siarki (SF6);

3) instalacji – rozumie się przez to instalację w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.5));

4) instalacji nowej – rozumie się przez to eksploatowaną instalację, która powoduje emisję gazów cieplarnianych objętych systemem i spełnia przesłanki objęcia systemem, a która nie została ujęta w krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji dla instalacji objętych systemem lub w wykazie, o którym mowa w art. 21 ust. 2 lub 3;

5) jednostce poświadczonej redukcji emisji – rozumie się przez to jednostkę poświadczonej redukcji emisji w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2010 r. Nr 249, poz. 1657);

6) jednostce redukcji emisji – rozumie się przez to jednostkę redukcji emisji w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji;

7) jednostce uprawnionej – rozumie się przez to podmiot uprawniony do weryfikacji raportów określonych w ustawie, posiadający akredytację udzieloną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 935 oraz z 2011 r. Nr 102, poz. 586);

8) operacji lotniczej – rozumie się przez to lot statku powietrznego, który rozpoczyna się lub kończy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej;

9) operatorze statku powietrznego – rozumie się przez to podmiot, który użytkuje statek powietrzny w czasie wykonywania operacji lotniczej, lub właściciela statku powietrznego w przypadku gdy podmiot ten nie jest znany lub nie został wskazany przez właściciela statku powietrznego;

10) projekcie wspólnych wdrożeń – rozumie się przez to projekt wspólnych wdrożeń w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji;

11) prowadzącym instalację – rozumie się przez to prowadzącego instalację w rozumieniu art. 3 pkt 31 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;

12) statku powietrznym – rozumie się przez to statek powietrzny w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze;

13) tonokilometrze – rozumie się przez to 1 Mg ładunku handlowego, stanowiącego łączną masę towarów, przesyłek pocztowych i pasażerów, przewiezionego na odległość 1 km;

14) tytule prawnym – rozumie się przez to tytuł prawny w rozumieniu art. 3 pkt 41 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;

15) uprawnieniu do emisji – rozumie się przez to uprawnienie do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, dwutlenku węgla (CO2), które służy do rozliczenia wielkości emisji w ramach systemu i którym można rozporządzać na zasadach określonych w ustawie;

16) zezwoleniu – rozumie się przez to decyzję administracyjną zezwalającą na emisję gazów cieplarnianych z instalacji objętej systemem i określającą obowiązki prowadzącego instalację w zakresie monitorowania;

17) zmianie w instalacji – rozumie się przez to wywołującą wzrost emisji rozbudowę instalacji objętej systemem, a w przypadku instalacji wytwarzającej ciepło, również wywołującą wzrost emisji zmianę w sieci ciepłowniczej związaną z przyłączeniem nowych odbiorców.

więcej

Okresem rozliczeniowym dla:

1) prowadzącego instalację, który posiada instalację objętą systemem, jest okres od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., zwany dalej „okresem rozliczeniowym 2008-2012”,

2) operatora statku powietrznego jest okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2012 r.

– a także każdy ośmioletni okres, począwszy od dnia 1 stycznia 2013 r.

więcej

Minister właściwy do spraw środowiska jest organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w stosunku do starosty oraz marszałka województwa w sprawach rozstrzyganych na podstawie przepisów ustawy.

więcej