1. Przychodami uczelni publicznej są w szczególności:
1) dotacje z budżetu państwa, o których mowa w art. 94 ust. 1 pkt 1–6 oraz 8, 9 i 11;
2) uzyskane z budżetu państwa środki na naukę, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 97;
3) odpłatności za świadczone usługi edukacyjne, w szczególności za kształcenie na studiach i studiach doktoranckich, prowadzonych w formach niestacjonarnych, oraz za świadczone przez uczelnie artystyczne usługi artystyczne;
4) opłaty za postępowanie związane z przyjęciem na studia;
5) jednorazowe opłaty za wydanie dyplomu, świadectwa oraz innego dokumentu związanego z tokiem studiów;
6) odpłatności za usługi badawcze i specjalistyczne, specjalistyczne i wysokospecjalistyczne usługi diagnostyczne, rehabilitacyjne lub lecznicze, a także opłaty licencyjne i przychody z działalności kulturalnej;
7) przychody z działalności gospodarczej;
8) przychody z udziałów i odsetek; 9) przychody ze sprzedaży składników własnego mienia oraz z odpłatności za korzystanie z tych składników przez osoby trzecie na podstawie umowy najmu, dzierżawy albo innej umowy;
10) przychody z tytułu darowizn, dziedziczenia, zapisów oraz ofiarności publicznej;
11) środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, niepodlegające zwrotowi;
12) środki, o których mowa w art. 94 ust. 6.
2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego ustala na rok akademicki, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 4, uwzględniając specyfikę kierunków studiów, w tym konieczność przeprowadzenia testów sprawdzających uzdolnienia artystyczne lub sprawność fizyczną kandydata.
2a. Rektor uczelni ustala na rok akademicki wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 4, uwzględniając zasadę, że opłata nie może przekraczać kosztów planowanych do poniesienia w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności związanych z przyjmowaniem na studia na danym kierunku i określonym poziomie kształcenia.
3. Niewykorzystane w danym roku środki finansowe pozostają w dyspozycji uczelni.