1. Doktorant może otrzymać pomoc materialną w formie:
1) stypendium socjalnego;
2) zapomogi;
3) stypendium dla najlepszych doktorantów;
4) stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych;
5) stypendium ministra za wybitne osiągnięcia.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4, przyznaje się ze środków funduszu pomocy materialnej dla studentów i doktorantów, o którym mowa w art. 103, na zasadach określonych przez rektora w uzgodnieniu z uczelnianym organem samorządu doktorantów.
3. W przypadku studiów doktoranckich prowadzonych w jednostce naukowej świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4, przyznaje się ze środków funduszu pomocy materialnej dla doktorantów, o której mowa w art. 103, na zasadach określonych przez dyrektora jednostki w uzgodnieniu z samorządem doktorantów.
4. Do przyznawania świadczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4, stosuje się odpowiednio przepisy o pomocy materialnej dla studentów, z wyłączeniem art. 174 ust. 4 oraz z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Stypendium, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, może być przyznane:
1) na pierwszym roku studiów doktoranckich – doktorantowi, który osiągnął bardzo dobre wyniki w postępowaniu rekrutacyjnym;
2) na drugim roku i kolejnych latach studiów doktoranckich – doktorantowi, który w roku akademickim poprzedzającym przyznanie stypendium spełnił łącznie następujące warunki:
a) uzyskał bardzo dobre lub dobre wyniki egzaminów objętych programem studiów doktoranckich,
b) wykazał się postępami w pracy naukowej i przygotowywaniu rozprawy doktorskiej,
c) podczas studiów doktoranckich prowadzonych przez uczelnię wykazał się szczególnym zaangażowaniem w pracy dydaktycznej.
Nowe brzmienie art. 199 (z wyjątkiem ust. 3) wchodzi w życie z dn. 1.10.2011 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 84, poz. 455).
Nowe brzmienie ust. 3 w art. 199 wchodzi w życie z dn. 1.10.2012 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 84, poz. 455).