1. Do samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej tworzonych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz do państwowych jednostek budżetowych tworzonych i nadzorowanych przez tych ministrów, posiadających w strukturze organizacyjnej szpital, ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej nie stosuje się przepisów działu VI.
2. Do podmiotów leczniczych tworzonych i nadzorowanych przez Ministra Sprawiedliwości oraz przez państwową jednostkę budżetową tworzoną lub nadzorowaną przez tego ministra, nie stosuje się przepisów działu VI.
3. Do jednostki służby medycyny pracy Służby Więziennej przepisy ustawy stosuje się odpowiednio, przy uwzględnieniu ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317, z 2006 r. Nr 141, poz. 1011 oraz z 2008 r. Nr 220, poz. 1416 i Nr 234, poz. 1570) i ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523, Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578) oraz przepisów wydanych na ich podstawie, z tym że przepisów art. 30, art. 44-50 oraz przepisów oddziału 2 w rozdziale 3 działu II i przepisów działu VI nie stosuje się.
4. Do podmiotów leczniczych utworzonych przez Ministra Sprawiedliwości dla osób pozbawionych wolności przepisy ustawy stosuje się odpowiednio, przy uwzględnieniu ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.10)) i ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej, z tym że przepisów art. 30, art. 34 i art. 35, art. 44-46, art. 48-50 oraz przepisów oddziału 2 w rozdziale 3 działu II nie stosuje się.