Jeżeli wprowadzający sprzęt zakończył działalność gospodarczą lub umowa z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w art. 57 ust. 1, została wypowiedziana lub rozwiązana, organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, która przejęła od niego obowiązki na podstawie umowy, jest obowiązana pokryć koszty zbierania, przetwarzania, recyklingu i innych niż recykling procesów odzysku oraz unieszkodliwiania zużytego sprzętu.
zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny
Art. 63.
1. W przypadku otwarcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego obowiązki ponownie obciążają wprowadzającego sprzęt w stosunku do masy sprzętu wprowadzonego przez niego do obrotu od dnia 1 stycznia roku, w którym nastąpiło otwarcie likwidacji lub ogłoszenie upadłości.
2. Wprowadzający sprzęt, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do złożenia sprawozdań, o których mowa w art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1, art. 33 ust. 4 oraz art. 67 ust. 1, za okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu otwarcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości do końca roku kalendarzowego lub do dnia przejęcia obowiązków przez inną organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
Art. 64.
1. Rozliczenie wykonania obowiązków, o których mowa w art. 27a ust. 1 i art. 30 ust. 1, następuje na koniec roku kalendarzowego.
2. Wprowadzający sprzęt, który nie wykonał obowiązku, o którym mowa w art. 30 ust. 1, jest obowiązany do wpłacenia opłaty produktowej, obliczanej odrębnie w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu:
1) odzysku,
2) recyklingu – dla każdej grupy sprzętu określonej w załączniku nr 1 do ustawy.
3. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, który nie wykonał obowiązku, o którym mowa w art. 27a ust. 1, jest obowiązany do wpłacenia opłaty produktowej dla każdej grupy sprzętu określonej w załączniku nr 1 do ustawy.
4. Rozliczenie wykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, wprowadzającego sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, który wniósł zabezpieczenie finansowe na dany rok kalendarzowy, następuje zgodnie z art. 20. W przypadku gdy należna opłata produktowa za nieosiągnięcie poziomów zbierania, poziomu odzysku i poziomu recyklingu jest wyższa niż zabezpieczenie finansowe, o którym mowa w art. 18 ust. 1, wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany wpłacić obliczoną różnicę pomiędzy należną opłatą produktową a zabezpieczeniem finansowym.
Art. 66.
1. Stawka opłaty produktowej wynosi:
1) dla grupy 5 rodzaje 2–5 sprzętu określonych w załączniku nr 1 do ustawy – od 4 zł do 20 zł za kilogram;
2) dla pozostałych grup sprzętu określonych w załączniku nr 1 do ustawy – od 0 zł do 2 zł za kilogram.
2. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe stawki opłat produktowych, kierując się kosztami zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu dla poszczególnych rodzajów sprzętu.
Art. 67.
1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska rocznego sprawozdania, zawierającego odrębnie dla poszczególnych grup sprzętu określonych w załączniku nr 1 do ustawy informację o wysokości należnej opłaty produktowej, do dnia 15 marca roku kalendarzowego następującego po roku, którego opłata dotyczy.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór rocznego sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, oraz sposób jego przekazywania, kierując się potrzebą ujednolicenia formy sprawozdania, ułatwienia jego przekazywania oraz zidentyfikowania wprowadzającego sprzęt i organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
Art. 68.
1. Obowiązek obliczenia należnej opłaty produktowej powstaje na koniec roku kalendarzowego.
2. Należna opłata produktowa jest wpłacana na odrębny rachunek bankowy wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej do dnia 31 marca roku kalendarzowego następującego po roku, którego opłata dotyczy.
3. Jeżeli łączna wysokość opłaty produktowej za daną grupę sprzętu określoną w załączniku nr 1 do ustawy nie przekracza 50 zł, należnej opłaty produktowej nie wpłaca się.
Art. 69.
1. W razie stwierdzenia, że wprowadzający sprzęt nie dokonał wpłaty opłaty produktowej albo dokonał wpłaty w wysokości niższej od należnej, Główny Inspektor Ochrony Środowiska wydaje decyzję, w której ustala wysokość należnej opłaty produktowej.
2. W przypadku niewykonania decyzji, o której mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, Główny Inspektor Ochrony Środowiska określi, w drodze decyzji, dodatkową opłatę produktową w wysokości odpowiadającej 50% kwoty niewpłaconej należnej opłaty produktowej.
3. Do należności z tytułu opłat produktowych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, Nr 85, poz. 727 i Nr 86, poz. 732), z wyłączeniem art. 67, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska.