1. Kartę wydaje się na wniosek:

1) kierowcy – w przypadku karty kierowcy;

2) przewoźnika drogowego lub innego podmiotu wykonującego przewozy drogowe, będącego właścicielem lub użytkownikiem pojazdu samochodowego objętego obowiązkiem instalacji i użytkowania tachografu cyfrowego, o którym mowa w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3821/85 – w przypadku karty przedsiębiorstwa;

3) podmiotu prowadzącego warsztat oraz innego uprawnionego podmiotu, o którym mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1360/2002 – w przypadku karty warsztatowej;

4) kierownika lub dowódcy jednostki organizacyjnej organu upoważnionego do kontroli tachografów cyfrowych – w przypadku karty kontrolnej.

2. Do wniosku o wydanie karty dołącza się:

1) kopię prawa jazdy i fotografię kierowcy – w przypadku karty kierowcy;

2) kopię dokumentu dopuszczającego do ruchu pojazd objęty obowiązkiem instalacji i użytkowania tachografu cyfrowego, o którym mowa w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3821/85, a w przypadku gdy z tego dokumentu nie wynika prawo dysponowania tym pojazdem, dodatkowo kopię innego dokumentu potwierdzającego powyższy fakt – w przypadku karty przedsiębiorstwa;

3) kopię zezwolenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1, kopię zaświadczenia, o którym mowa w art. 16 ust. 2, posiadanego przez technika warsztatu oraz jego fotografię – w przypadku karty warsztatowej;

4) fotografię osoby uprawnionej do przeprowadzania kontroli – w przypadku karty kontrolnej imiennej.

3. Za wydanie, wznowienie lub wymianę karty pobiera się opłatę.

4. Wnioskodawca do wniosku o wydanie, wznowienie lub wymianę karty dołącza dowód wniesienia opłaty za wydanie karty.

5. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, określa umowa zawarta pomiędzy ministrem właściwym do spraw transportu a podmiotem wydającym karty, przy czym w konsultacjach w sprawie opłat za karty biorą udział polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające przewoźników drogowych, pracodawców i pracobiorców w sektorze transportu drogowego.

6. Przy ustalaniu opłaty uwzględnia się:

1) koszty związane z wykonywaniem zadań przez podmiot wydający karty, a w szczególności z obsługą, produkcją, personalizacją i dystrybucją kart oraz prowadzeniem ich ewidencji;

2) interes podmiotów sektora transportu drogowego.

7. Kierowcy pozostającemu w stosunku pracy i wykonującemu przewozy z wykorzystaniem pojazdów wyposażonych w tachografy cyfrowe poniesioną opłatę za wydanie, wznowienie lub wymianę karty kierowcy może refundować pracodawca na podstawie imiennego dowodu uiszczenia tej opłaty.

 8. Minister właściwy do spraw transportu ogłasza, w drodze obwieszczenia w dzienniku urzędowym ministra, wysokość opłat, o których mowa w ust. 3. Informację o wysokości opłat minister właściwy do spraw transportu umieszcza na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej, a podmiot wydający karty – na swoich stronach internetowych.

9. Wpłaty z tytułu opłat za karty stanowią przychód podmiotu wydającego karty.

więcej

1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków o wydanie kart oraz standardy, jakim powinny odpowiadać załączniki do wniosku, mając na uwadze konieczność zapewnienia jednolitej i przejrzystej formy wniosków oraz procedury i terminy rozpatrywania wniosków i wydawania kart.

2. Wnioski wraz z załącznikami, o których mowa w ust. 1, składane są w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. Złożenie wniosku w formie elektronicznej następuje z wykorzystaniem bezpiecznego podpisu elektronicznego weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu.

więcej

1. Podmiot wydający karty w ramach procesu wydawania kart:

1) sprawdza prawdziwość danych zawartych we wniosku o wydanie karty kierowcy lub karty warsztatowej, korzystając z:

a) Tachonetu,

b) centralnej ewidencji kierowców, z zastrzeżeniem pkt 2,

c) ewidencji warsztatów i rejestru zezwoleń na ich prowadzenie;

2) w przypadku braku możliwości sprawdzenia prawdziwości danych zawartych we wniosku o wydanie karty kierowcy, w zakresie prawa jazdy, może zwrócić się o ich potwierdzenie do właściwego organu, który to prawo jazdy wydał.

2. Po pozytywnej weryfikacji danych, o których mowa w ust. 1, podmiot wydający karty wydaje kartę na okres:

 1) 5 lat, nie dłuższy jednak niż okres ważności prawa jazdy posiadanego przez kierowcę – w przypadku karty kierowcy;

 2) 5 lat – w przypadku karty przedsiębiorstwa;

 3) 1 roku, nie dłuższy jednak niż okres ważności zaświadczenia, o którym mowa w art. 16 ust. 2, posiadanego przez technika warsztatu – w przypadku karty warsztatowej;

 4) wskazany we wniosku o wydanie karty, nie dłuższy jednak niż 5 lat – w przypadku karty kontrolnej.

3. Wydanie karty jest czynnością, która nie wymaga decyzji administracyjnej w rozumieniu ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.3)).

4. Terminy i warunki wydawania, wymiany lub wznowienia karty, określone w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3821/85 w odniesieniu do karty kierowcy, stosuje się również do karty: warsztatowej, przedsiębiorstwa i kontrolnej.

5. Karta kierowcy i karta warsztatowa są kartami imiennymi. Karta kontrolna może być kartą imienną.

6. Karta warsztatowa, karta kontrolna i karta przedsiębiorstwa zawierają odpowiednio oznaczenie podmiotu prowadzącego warsztat i innego uprawnionego podmiotu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 pkt 3, organu kontroli i podmiotu wnoszącego o wydanie karty przedsiębiorstwa.

7. Skargi i wnioski związane z wykonywaniem przez podmiot wydający karty czynności, o których mowa w art. 19 ust. 1, rozpatruje minister właściwy do spraw transportu. Do rozpatrywania skarg i wniosków stosuje się odpowiednio przepisy działu VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.

więcej

1. Karta stanowi własność podmiotu wydającego karty.

2. Posiadacz karty jest obowiązany:

1) niezwłocznie zawiadomić o jej utracie podmiot wydający karty;

2) zwrócić kartę do podmiotu wydającego karty, w przypadku:

a) uszkodzenia karty,

b) upływu terminu, na jaki karta została wydana, 

c) zmiany miejsca zatrudnienia – w przypadku technika warsztatu,

d) zaprzestania wykonywania zawodu – w przypadku technika warsztatu,

e) cofnięcia uprawnienia do wykonywania zawodu – w przypadku technika warsztatu.

3. Podmiot wydający karty przyjmuje i rejestruje zawiadomienie o utracie lub uszkodzeniu karty oraz wydaje zaświadczenie potwierdzające zgłoszenie tego faktu.

4. Znalezioną kartę przekazuje się do:

1) podmiotu wydającego karty;

2) najbliższej jednostki Policji albo

3) organu kontrolnego upoważnionego do wykonywania kontroli transportu drogowego.

5. Kartę przekazaną w trybie ust. 4 pkt 2 i 3 lub kartę kierowcy zatrzymaną na podstawie art. 14 ust. 4 lit. c rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 organ kontrolny zwraca podmiotowi wydającemu karty. 6. Po otrzymaniu karty, podmiot wydający karty, odpowiednio:

1) unieważnia ją i niszczy;

2) przekazuje ją właściwemu podmiotowi w państwie, w którym karta została wydana; lub

3) wystawia zaświadczenie o uszkodzeniu karty.

7. Podmiot wydający karty wzywa posiadacza karty do jej zwrotu w terminie 7 dni, gdy z przeprowadzonego postępowania administracyjnego lub karnego wynika, że karta została wydana na podstawie fałszywych informacji i dokumentów. W przypadku gdy posiadacz karty nie zwróci jej w wyznaczonym terminie, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji dotyczącym obowiązków o charakterze niepieniężnym.

więcej

Minister właściwy do spraw transportu, kierując się koniecznością zagwarantowania okresowego i regularnego pobierania danych z tachografu cyfrowego i karty kierowcy oraz przechowywania tych danych przez podmiot wykonujący przewozy drogowe z zachowaniem wymagań, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającym rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 1), określi, w drodze rozporządzenia, częstotliwość pobierania danych z tachografów cyfrowych i kart kierowców oraz warunki ich przechowywania przez podmioty wykonujące przewozy drogowe.

więcej

1. Kto:

1) wprowadza do obrotu lub użytkowania tachograf cyfrowy bez ważnego świadectwa homologacji typu;

2) wykonuje działalność w zakresie napraw, instalacji lub sprawdzania tachografu cyfrowego bez zezwolenia;

3) nie zgłosił faktu utraty karty warsztatowej – podlega karze pieniężnej w wysokości 5 000 zł.

2. Organy administracji miar, w trybie decyzji, nakładają karę pieniężną, o której mowa w ust. 1.

3. Wpływy z kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.

4. Kto, będąc kierowcą pojazdu samochodowego objętego obowiązkiem wyposażenia w tachograf cyfrowy:

1) używa więcej niż jednej karty kierowcy;

2) prowadzi pojazd, posługując się cudzą lub nieważną kartą kierowcy;

3) prowadzi pojazd, nie posługując się kartą kierowcy;

4) po zakończeniu przewozu drogowego wykonywanego bez użycia karty kierowcy, która działała wadliwie, została zniszczona, zgubiona lub skradziona, nie zrobił wydruku danych z tachografu cyfrowego odnoszących się do okresów rejestrowanych przez ten tachograf oraz nie zaznaczył szczegółów, które umożliwiłyby jego identyfikację (imienia i nazwiska oraz numeru karty kierowcy lub numeru prawa jazdy), i nie opatrzył wydruku swoim podpisem;

5) nie zgłosił faktu uszkodzenia lub utraty karty kierowcy;

6) nie zwrócił do podmiotu wydającego karty uszkodzonej karty kierowcy;

7) odmówił okazania karty kierowcy na żądanie uprawnionego organu kontrolnego – podlega karze grzywny.

5. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, wysokość grzywny za stwierdzone naruszenia nie może przekroczyć kwoty 10 000 zł.

6. Orzekanie w sprawach, o których mowa w ust. 4, następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

7. Organy wykonujące zadania kontroli transportu drogowego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088, z późń. zm.4)) są uprawnione do nakładania kary grzywny.

8. Wpływy uzyskane z kar grzywny, o których mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.

więcej

W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 i Nr 109, poz. 925) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 100c w ust. 1 w pkt 11 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 12 i 13 w brzmieniu:

„12) podmiotowi wydającemu karty, o którym mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o systemie tachografów cyfrowych (Dz. U. Nr 180, poz. 1494);

13) ministrowi właściwemu do spraw transportu w celu umożliwienia organom i służbom uprawnionym do korzystania z systemu Tachonet wymianę danych z organami i uprawnionymi służbami w innych państwach, w których funkcjonuje system tachografu cyfrowego.”;

2) w art. 129 w ust. 2 pkt 6 otrzymuje brzmienie:

„6) zatrzymania, w przypadkach przewidzianych w ustawie, dokumentów stwierdzających uprawnienie do kierowania pojazdem lub jego używania oraz karty kierowcy w przypadkach przewidzianych w art. 14 ust. 4 lit. c rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z 31.12.1985, str. 8 oraz Dz. Urz. WE L 274 z 9.10.1998, str. 1) zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 2135/98 z dnia 24 września 1998 r. zmieniającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz dyrektywę nr 88/599/EWG dotyczącą stosowania rozporządzeń Rady (EWG) nr 3820/85 i Rady (EWG) nr 3821/85 (Dz. Urz. WE L 274 z 09.10.1998, str. 1);”.

więcej

W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088, z późn. zm.5) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 15 w ust. 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) samowolnie:

a) zmienia wskazania urządzeń pomiarowo-kontrolnych lub tachografów cyfrowych zainstalowanych w pojeździe, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 3,

b) zmienia lub usuwa dane zapisane w tachografie cyfrowym lub na karcie kierowcy i karcie przedsiębiorstwa.”;

2) w art. 55 w ust. 1:

a) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

 „2a) kontroli karty kierowcy i karty przedsiębiorstwa;”,

b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) kontroli zainstalowanych w pojeździe urządzeń pomiarowokontrolnych lub tachografu cyfrowego;”;

3) w art. 72 pkt 5 otrzymuje brzmienie:

 „5) umożliwić przekazanie, za potwierdzeniem odbioru, kopii dokumentów, w tym gromadzonych przez przedsiębiorcę wydruków z tachografu cyfrowego i karty kierowcy, oraz oryginału zapisu urządzenia samoczynnie rejestrującego prędkość jazdy, czas jazdy i postoju lub karty kierowcy, których kontrola będzie dokonywana poza siedzibą przedsiębiorcy.”;

4) w art. 73 w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:

„3a) zatrzymać kartę kierowcy w przypadkach, o których mowa w art. 14 ust. 4 lit. c rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z 31.12.1985, str. 8 oraz Dz. Urz. WE L 274 z 9.10.1998, str. 1), lub kartę przedsiębiorstwa;”.

więcej

W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. – Prawo o miarach (Dz. U. z 2004 r. Nr 243, poz. 2441) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

 „4. Przepisów ustawy nie stosuje się do tachografów cyfrowych w zakresie określonym w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o systemie tachografów cyfrowych (Dz. U. Nr 180, poz. 1494 ).”;

 2) w art. 8 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. Legalizacja ponowna urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym – tachografów samochodowych jest wykonywana wyłącznie po naprawie.”;

 3) w art. 16a:

 a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

 „3. Upoważniony podmiot jest obowiązany prowadzić dokumentację czynności wykonywanych w ramach legalizacji i przechowywać ją przez okres co najmniej 30 dni od dnia upływu okresu ważności legalizacji danego przyrządu pomiarowego.”,

b) po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:

 „7. Jeżeli upoważniony podmiot zaprzestał prowadzenia działalności objętej upoważnieniem lub nastąpiło cofnięcie udzielonego upoważnienia, to jest on obowiązany przekazać niezwłocznie całą zgromadzoną dokumentację, o której mowa w ust. 3, organowi administracji miar właściwemu ze względu na miejsce prowadzenia działalności.”;

4) w art. 16d:

a) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie, jest obowiązany zgłaszać Prezesowi, na piśmie, wszystkie zmiany danych, o których mowa w art. 16c ust. 3 i 4, nie później niż w terminie 14 dni od dnia ich powstania.”,

b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. Dokumentację, o której mowa w ust. 4, przedsiębiorca jest obowiązany:

1) przechowywać przez okres co najmniej trzech lat od dnia wykonania czynności;

2) udostępniać na każde żądanie organu administracji miar;

3) w przypadku likwidacji działalności, cofnięcia lub wygaśnięcia zezwolenia przekazać w całości organowi administracji miar właściwemu ze względu na miejsce prowadzenia działalności.”;

5) art. 16f otrzymuje brzmienie:

 „Art. 16f.

1. Prezes cofa zezwolenie, jeżeli:

1) przedsiębiorca przestał spełniać warunki określone w art. 16c ust. 3;

2) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej zezwoleniem;

3) podjęto decyzję o likwidacji lub ogłoszono upadłość przedsiębiorcy;

4) przedsiębiorca nie usunął w wyznaczonym terminie stanu faktycznego niezgodnego z przepisami prawa;

5) przedsiębiorca stosuje przyrządy pomiarowe nieposiadające dowodów prawnej kontroli metrologicznej.

2. Jeżeli wydano decyzję o cofnięciu zezwolenia z przyczyn, o których mowa w art. 16f ust. 1 pkt 2, 4 i 5, przedsiębiorca może złożyć ponownie wniosek o wydanie zezwolenia po upływie 2 lat od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna.”;

6) w art. 24 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:

 „5) udzielenie lub zmianę zezwolenia do wykonywania napraw lub instalacji oraz sprawdzania przyrządów pomiarowych;”;

7) w art. 26 w ust. 1 uchyla się pkt 5;

8) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu:

 „Art. 26a. 1. Kto:

1) wykonuje działalność gospodarczą w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzania urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym – tachografów samochodowych bez wymaganego zezwolenia,

2) użytkuje przyrządy pomiarowe podlegające obowiązkowemu sprawdzeniu, o którym mowa w pkt 2 i 3 rozdziału VI załącznika nr 1 do rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z 31.12.1985, str. 8 oraz Dz. Urz. WE L 274 z 9.10.1998, str. 1), bez wymaganego sprawdzenia – podlega karze pieniężnej w wysokości 5 000 zł.

2. Wpływy uzyskane z kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.”.

więcej

W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 i Nr 281, poz. 2777 oraz z 2005 r. Nr 33, poz. 289 i Nr 94, poz. 788) w art. 75 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Uzyskania zezwolenia wymaga prowadzenie warsztatu w zakresie określonym w przepisach ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o systemie tachografów cyfrowych (Dz. U. Nr 180, poz. 1494).”.

więcej