Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór: 1) wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie warsztatu;

2) zezwolenia na prowadzenie warsztatu;

3) specjalnej cechy nadawanej do poświadczania wykonywania czynności objętej zezwoleniem – kierując się potrzebą zapewnienia jednolitości i przejrzystości wniosków, nadzoru nad wydawaniem zezwoleń oraz koniecznością zagwarantowania odpowiedniego zabezpieczenia przed fałszowaniem tych dokumentów, a także nadawanej cechy.

więcej

1. Podmiot prowadzący warsztat jest obowiązany:

1) posiadać dokumentację umożliwiającą stwierdzenie zgodności sprawdzanych tachografów cyfrowych z homologowanym typem i wymaganiami, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1360/2002;

2) prowadzić dokumentację wykonywanych czynności związanych z instalacją, naprawą i sprawdzaniem tachografów cyfrowych;

3) zapewnić wykonywanie czynności związanych z instalacją, naprawą lub sprawdzaniem tachografów cyfrowych wyłącznie przez techników warsztatu;

4) prowadzić działalność z zachowaniem wymagań bezpieczeństwa tachografów cyfrowych, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1360/2002;

5) przechowywać dane pobrane z tachografu cyfrowego i przekazywać je ich właścicielom;

6) zapewnić właściwe warunki bezpieczeństwa przechowywania kart warsztatowych;

7) umożliwiać przeprowadzanie kontroli uprawnionym organom;

8) używać kart warsztatowych w miejscu świadczenia usług i zgodnie z ich zakresem.

 2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podmiot prowadzący warsztat:

1) przechowuje przez okres co najmniej 4 lat od dnia wykonania czynności;

2) udostępnia, na żądanie, organom administracji miar oraz uprawnionym podmiotom;

3) przekazuje w całości właściwemu terytorialnie organowi administracji miar w terminie 30 dni od dnia zakończenia likwidacji działalności albo wydania decyzji o cofnięciu zezwolenia.

3. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia:

1) wymagania w zakresie pobierania danych z tachografu cyfrowego, ich przechowywania przez podmiot prowadzący warsztat oraz tryb przekazywania danych ich właścicielom;

2) sposób poświadczania przekazania danych lub braku możliwości ich pobrania z tachografu cyfrowego – kierując się koniecznością zapewnienia należytej dbałości przy wykonywaniu usług objętych zezwoleniem, a także wymogów w zakresie bezpieczeństwa tachografów cyfrowych.

więcej

1. Prezes GUM sprawuje nadzór nad podmiotami prowadzącymi warsztaty. 2. W ramach nadzoru Prezes GUM

: 1) przeprowadza, co najmniej raz na dwa lata, kontrolę w zakresie:

 a) spełniania przez podmiot prowadzący warsztat wymagań, o których mowa w art. 6 ust. 5,

 b) prawidłowości wykonania sprawdzenia tachografów cyfrowych,

 c) prawidłowości prowadzonej dokumentacji, o której mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2;

2) wydaje zalecenia pokontrolne i wyznacza, nie krótszy niż czternastodniowy, termin usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.

 3. Prezes GUM:

1) prowadzi kontrolę, o której mowa w ust. 2, na zasadach określonych w rozdziale 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, z późn. zm.1));

2) może powierzyć wykonywanie kontroli upoważnionym przez niego organom administracji miar.

więcej

1. Prezes GUM niezwłocznie wydaje decyzję o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie warsztatu, jeżeli:

1) podmiot prowadzący warsztat przestał spełniać wymagania, o których mowa w art. 6 ust. 5 pkt 1-3 lub 5;

2) w stosunku do podmiotu prowadzącego warsztat wydano prawomocne orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie;

3) podmiot prowadzący warsztat nie usunął nieprawidłowości w wyznaczonym terminie;

4) podmiot prowadzący warsztat rażąco naruszył warunki prowadzenia warsztatu.

 2. Rażącym naruszeniem warunków prowadzenia warsztatu jest:

1) instalacja tachografu cyfrowego nieposiadającego ważnego świadectwa homologacji typu;

2) dopuszczenie do użytkowania wadliwie działającego lub niesprawnego tachografu cyfrowego;

3) posługiwanie się kartą warsztatową niezgodnie z zakresem lub poza miejscem świadczenia usług określonych w zezwoleniu, z zastrzeżeniem ust. 3, udostępnianie karty innym osobom lub stosowanie jej bez udokumentowania faktu jej użycia;

4) uniemożliwienie przeprowadzenia kontroli.

3. Dopuszcza się użycie karty warsztatowej przez technika warsztatu poza miejscem świadczenia usług określonych w zezwoleniu, w przypadku gdy brak jest możliwości przemieszczenia do siedziby warsztatu pojazdu samochodowego podlegającego kontroli na drodze lub na terenie przedsiębiorstwa transportowego.

więcej

O udzielonych bądź cofniętych zezwoleniach Prezes GUM niezwłocznie informuje w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Głównego Urzędu Miar i co najmniej dwa razy w roku obwieszcza w Dzienniku Urzędowym Głównego Urzędu Miar.

więcej

1. Prezes GUM prowadzi ewidencję warsztatów.

2. W ewidencji warsztatów gromadzi się następujące dane i informacje:

1) nazwę lub imię i nazwisko podmiotu prowadzącego warsztat;

 2) adres podmiotu prowadzącego warsztat oraz adres miejsca świadczenia usług;

3) dane technika warsztatu, a w szczególności:

a) imię i nazwisko,

 b) datę i miejsce urodzenia,

c) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL), a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę organu, który wydał ten dokument,

d) okres ważności posiadanego uprawnienia;

4) informacje o zmianach danych, o których mowa w art. 9;

5) informacje o udzielonych, zmienionych i cofniętych zezwoleniach.

3. Dane i informacje zgromadzone w ewidencji warsztatów udostępnia się, na wniosek:

1) organów uprawnionych do kontroli tachografów cyfrowych;

2) podmiotu wydającego karty.

4. Po upływie 5 lat od dnia uprawomocnienia się decyzji o cofnięciu zezwolenia usuwa się zawarte w ewidencji warsztatów dane i informacje dotyczące tego zezwolenia.

więcej

1. Sprawdzać tachografy cyfrowe może tylko technik warsztatu posiadający uprawnienie w tym zakresie.

2. Dokumentem stwierdzającym posiadanie uprawnienia, o którym mowa w ust. 1, jest zaświadczenie wydawane przez Prezesa GUM na okres 4 lat, na wniosek zainteresowanego. Zaświadczenie wydaje się, jeżeli zainteresowany:

1) zdał z wynikiem pozytywnym egzamin z zakresu sprawdzania tachografów cyfrowych;

2) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu, wymiarowi sprawiedliwości, porządkowi publicznemu, ochronie informacji, wiarygodności dokumentów, mieniu lub obrotowi gospodarczemu.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:

1) imię i nazwisko oraz adres zamieszkania wnioskodawcy;

2) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL), a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę organu, który wydał ten dokument;

3) numer identyfikacji podatkowej (NIP);

4) datę i miejsce sporządzenia wniosku;

5) podpis wnioskodawcy.

4. Do wniosku dołącza się informację z Krajowego Rejestru Karnego w przedmiocie niekaralności uzyskaną nie wcześniej niż na 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku.

 5. Egzamin z zakresu sprawdzania tachografów cyfrowych przeprowadza po uiszczeniu opłaty komisja powołana przez Prezesa GUM.

6. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzór zaświadczenia potwierdzającego uprawnienie do sprawdzania tachografów cyfrowych;

2) zakres i tryb przeprowadzania egzaminu z zakresu sprawdzania tachografów cyfrowych;

3) sposób wynagradzania członków komisji egzaminacyjnej – kierując się koniecznością zapewnienia nadzoru nad wydawaniem zaświadczeń i potrzebą ich odpowiedniego zabezpieczenia przed fałszowaniem, właściwego przygotowania zawodowego i kwalifikacji techników warsztatu sprawdzających tachografy cyfrowe oraz rodzajem wykonywanych czynności egzaminacyjnych i nakładem pracy członków komisji egzaminacyjnej.

7. Prezes GUM lub upoważniony przez niego organ administracji miar może, na podstawie umów cywilnoprawnych, organizować i prowadzić szkolenia w zakresie tachografów cyfrowych.

8. W przypadku stwierdzenia posługiwania się przez technika warsztatu kartą warsztatową niezgodnie z zakresem lub poza miejscem świadczenia usług określonych w zezwoleniu, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 3, Prezes GUM cofa, w trybie decyzji administracyjnej, uprawnienie dla technika warsztatu.

9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8, ponowne ubieganie się o wydanie uprawnienia jest możliwe nie wcześniej niż po upływie 4 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu uprawnienia stała się ostateczna.

więcej

1. Czynności wykonywane przez Prezesa GUM lub upoważnione przez niego organy administracji miar podlegają opłacie. Opłatę pobiera się za:

1) badania związane z wydaniem świadectwa funkcjonalności;

 2) wydanie i zmianę świadectwa homologacji typu;

3) wydanie i zmianę zezwolenia na prowadzenie warsztatu;

4) wydanie uprawnienia dla technika warsztatu;

5) przeprowadzenie egzaminu z zakresu sprawdzania tachografów cyfrowych.

3. Wnioskodawca uiszcza opłaty, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, w terminie 14 dni od dnia doręczenia odpowiednio decyzji lub zaświadczenia.

4. Wnioskodawca uiszcza opłatę, o której mowa w art. 16 ust. 5, przed przystąpieniem do egzaminu z zakresu sprawdzania tachografów cyfrowych.

5. Do opłat, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, Nr 85, poz. 727 i Nr 86, poz. 732), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują organom administracji miar.

6. Wysokość należnej opłaty, o której mowa w ust. 2 pkt 1, ustala organ administracji miar w trybie decyzji, uwzględniając czas trwania przeprowadzanych czynności, ich zakres oraz stawki godzinowe za czas pracy pracowników administracji miar oraz koszty badań wykonanych przez podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 6.

7. W przypadku umorzenia postępowania prowadzonego przez Prezesa GUM w sprawach, o których mowa:

1) w art. 4 ust. 1, na skutek wycofania wniosku przez stronę, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, ponosi ona opłatę za badania wykonane do momentu wycofania wniosku o wydanie świadectwa funkcjonalności;

2) w art. 6 ust. 2, na skutek wycofania wniosku przez stronę, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, ponosi ona opłatę za czynności sprawdzające wykonane do momentu wycofania wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie warsztatu.

 8. Wysokość należnej opłaty, o której mowa w:

1) ust. 7 pkt 1, ustala Prezes GUM w trybie decyzji umarzającej postępowanie, biorąc pod uwagę zakres wykonanych badań oraz stawki godzinowe za czas pracy pracowników administracji miar;

2) ust. 7 pkt 2, ustala Prezes GUM w trybie decyzji umarzającej postępowanie, biorąc pod uwagę zakres przeprowadzonych czynności sprawdzających.

9. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 8 pkt 2, nie może być wyższa niż wysokość opłaty za zmianę zezwolenia na prowadzenie warsztatu w przypadku, gdy są przeprowadzane czynności sprawdzające.

10. Stawka godzinowa za czas pracy pracownika administracji miar nie może być wyższa niż 350 zł.

11. Wysokość opłaty za:

1) wydanie lub zmianę wydania świadectwa homologacji typu nie może być wyższa niż 4 000 zł;

2) wydanie zezwolenia na prowadzenie warsztatu nie może być wyższa niż 17 000 zł;

3) zmianę zezwolenia na prowadzenie warsztatu nie może być wyższa niż:

a) 2 000 zł – jeżeli nie są przeprowadzane czynności sprawdzające,

b) 5 000 zł – jeżeli są przeprowadzane czynności sprawdzające;

4) przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w art. 16 ust. 5, nie może być wyższa niż 500 zł.

12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość:

 1) stawki godzinowej za czas pracy pracownika administracji miar;

 2) opłat za czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5 – mając na uwadze strukturę kosztów poszczególnych czynności.

więcej

1. Minister właściwy do spraw transportu wybiera podmiot wydający karty, mając na uwadze znaczenie zadań realizowanych przez podmiot wydający karty dla krajowej polityki bezpieczeństwa, posiadany przez ten podmiot potencjał techniczny oraz zdolność i gotowość do natychmiastowego poniesienia nakładów inwestycyjnych na uruchomienie procesów w zakresie wydawania kart, dotychczasowe doświadczenia w dziedzinie personalizacji i elektronicznych zabezpieczeń dokumentów istotne z punktu widzenia zapewnienia właściwego poziomu bezpieczeństwa systemu oraz biorąc pod uwagę możliwość skutecznego nadzoru przez administrację rządową. Do wyboru podmiotu stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177, z późn. zm.2)) dotyczące przetargu ograniczonego.

2. Minister właściwy do spraw transportu:

1) jest administratorem ewidencji kart;

2) powierza podmiotowi wydającemu karty:

a) przetwarzanie danych zawartych w ewidencji kart,

b) narodowe klucze kryptograficzne,

c) zadanie polegające na wymianie z krajowymi i zagranicznymi organami oraz uprawnionymi służbami i instytucjami danych i informacji niezbędnych w procesach wydawania kart i kontroli stosowania tachografów cyfrowych w transporcie drogowym.

3. Dla bezpieczeństwa danych i informacji zawartych w ewidencji kart, urządzenia i systemy informatyczne służące do jej prowadzenia powinny spełniać warunki określone w przepisach w sprawie warunków technicznych i organizacyjnych dla urządzeń i systemów informatycznych służących do przetwarzania danych osobowych.

4. Szczegółowe prawa i obowiązki podmiotu wydającego karty określa umowa zawarta między ministrem właściwym do spraw transportu a podmiotem wydającym karty.

więcej

1. Podmiot wydający karty, o którym mowa w art. 18 ust. 1: 1) prowadzi w imieniu ministra właściwego do spraw transportu krajowe centrum certyfikacji elektronicznej;

2) prowadzi centrum certyfikacji elektronicznej właściwe do wydawania elektronicznych zabezpieczeń;

 3) wytwarza klucze i elektroniczne zabezpieczenia dla użytkowników krajowych oraz, w imieniu ministra właściwego do spraw transportu, prowadzi ich ewidencję zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1360/2002;

4) produkuje lub kupuje karty do tachografu cyfrowego;

5) przedstawia do zatwierdzenia przez ministra właściwego do spraw transportu projekty wzorów kart i stosowanych zabezpieczeń, uwzględniające wymagania określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1360/2002;

6) na zamówienie producentów tachografów cyfrowych dostarcza elektroniczne zabezpieczenia tych urządzeń;

7) realizuje proces wydawania kart, a w szczególności: przyjmuje wnioski o wydanie, wznowienie lub wymianę kart i wydaje karty, zapewniając właściwą organizację ich odbioru na terenie Rzeczypospolitej Polskiej;

8) realizuje proces personalizacji kart;

9) prowadzi:

a) ewidencję kart wydanych, wznowionych, wymienionych, skradzionych, utraconych i uszkodzonych, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85,

b) wymianę, z krajowymi i zagranicznymi organami oraz uprawnionymi służbami i instytucjami, danych i informacji zawartych w ewidencji kart, za pośrednictwem Tachonetu;

10) upowszechnia informacje dotyczące formularzy wniosków wymaganych do wydania, wznowienia lub wymiany kart, publikuje i organizuje dystrybucję materiałów informacyjnych o warunkach stosowania i użytkowania kart oraz sankcjach przewidzianych prawem za naruszenie przepisów w tym zakresie. 2. (uchylony).

więcej