1. Jeżeli prowadzący instalację, operator statku powietrznego albo zarządca grupy instalacji objętych systemem nie dokona w terminie umorzenia, o którym mowa w art. 65 ust. 1 lub 2, podlega karze pieniężnej w wysokości równej iloczynowi liczby uprawnień do emisji, która nie została umorzona, i jednostkowej stawki kary pieniężnej.

2. Jednostkowa stawka kary pieniężnej wynosi 100 euro.

3. Wysokość stawki ustala się, stosując średni kurs euro w przeliczeniu na złote polskie ogłaszany przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy następujący po dniu 30 kwietnia roku, w którym powstał obowiązek rozliczenia.

więcej

1. Jeżeli prowadzący instalację nie posiada zezwolenia, o którym mowa w art. 40, podlega karze pieniężnej w wysokości 50 000 euro.

2. Wysokość kary ustala się, stosując średni kurs euro w przeliczeniu na złote polskie ogłaszany przez Narodowy Bank Polski na dzień nałożenia kary.

3. W przypadku złożenia wniosku o wydanie zezwolenia w terminach, o których mowa w art. 45, kary pieniężnej nie nakłada się, a postępowanie w sprawie jej nałożenia umarza się.

więcej

1. Kary pieniężne nakłada, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor ochrony środowiska.

2. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska stwierdza naruszenia, o których mowa w art. 70-72, na podstawie wykazów, o których mowa w art. 66 ust. 1, informacji, o której mowa w art. 66 ust. 3, lub ustaleń kontroli.

3. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska przesyła kopię decyzji o nałożeniu kary Krajowemu ośrodkowi oraz Narodowemu Funduszowi, a w przypadku nałożenia na operatora statku powietrznego kary, o której mowa w art. 70, także ministrowi właściwemu do spraw środowiska.

więcej

1. Kary pieniężne nakłada, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor ochrony środowiska.

2. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska stwierdza naruszenia, o których mowa w art. 70-72, na podstawie wykazów, o których mowa w art. 66 ust. 1, informacji, o której mowa w art. 66 ust. 3, lub ustaleń kontroli.

3. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska przesyła kopię decyzji o nałożeniu kary Krajowemu ośrodkowi oraz Narodowemu Funduszowi, a w przypadku nałożenia na operatora statku powietrznego kary, o której mowa w art. 70, także ministrowi właściwemu do spraw środowiska.

więcej

1. Do kar pieniężnych stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z wyjątkiem przepisów dotyczących terminów płatności należności, zaniechania ustalenia zobowiązania, zaniechania poboru należności oraz umarzania zaległych zobowiązań.

2. Uprawnienia organów podatkowych w sprawach, o których mowa w ust. 1, przysługują wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

więcej

1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska, w terminie do dnia 15 lutego każdego roku, przekazuje Krajowemu ośrodkowi oraz Narodowemu Funduszowi informacje o karach pieniężnych nałożonych w poprzednim roku.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera nazwy prowadzących instalacje lub operatorów statków powietrznych, na których nałożono kary pieniężne, oraz wysokość tych kar wraz z podaniem, za jaki rodzaj naruszenia zostały nałożone.

więcej

1. W terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o nałożeniu kary pieniężnej stała się ostateczna, Krajowy ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informację o operatorach statków powietrznych, którzy nie dopełnili obowiązku:

1) przedłożenia raportu, o którym mowa w art. 62 ust. 1;

2) dokonania umorzenia, o którym mowa w art. 65 ust. 1 i 2.

2. Minister właściwy do spraw środowiska po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 1, oraz stwierdzeniu, że operator statku powietrznego:

1) nie przedłożył raportu, o którym mowa w art. 62 ust. 1,

2) nie dokonał umorzenia, o którym mowa w art. 65 ust. 1 i 2

– zawiadamia danego operatora statku powietrznego o wszczęciu postępowania w sprawie skierowania do Komisji Europejskiej wniosku o nałożenie zakazu prowadzenia przez tego operatora operacji lotniczych.

3. Operator statku powietrznego po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, może złożyć ministrowi właściwemu do spraw środowiska, w terminie 10 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, wyjaśnienia.

4. Minister właściwy do spraw środowiska po uzyskaniu zgody Rady Ministrów przesyła do Komisji Europejskiej wniosek o nałożenie zakazu prowadzenia przez operatora statku powietrznego operacji lotniczych.

5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:

1) dowody potwierdzające naruszenie przez operatora statku powietrznego obowiązku przedłożenia raportu, o którym mowa w art. 62 ust. 1, albo obowiązku dokonania w wymaganym terminie umorzenia, o którym mowa w art. 65 ust. 1 i 2;

2) informację o podjętych środkach mających na celu wykonanie obowiązków, o których mowa w pkt 1;

3) uzasadnienie celowości nałożenia zakazu prowadzenia przez operatora statku powietrznego operacji lotniczych;

4) propozycje dotyczące czasowego i przestrzennego zakresu obowiązywania zakazu prowadzenia operacji lotniczych oraz dodatkowych warunków lub obowiązków, jakie powinny zostać nałożone na operatora statku powietrznego.

6. Postępowanie w sprawie nałożenia zakazu prowadzenia przez operatora statku powietrznego operacji lotniczych jest prowadzone zgodnie z przepisami rozporządzenia wydanego w związku z art. 16 ust. 12 dyrektywy 2003/87/WE.

więcej

W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2007 r. Nr 44, poz. 287, z późn. zm.12)) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 pkt 13 otrzymuje brzmienie:

„13) przeprowadzanie kontroli, o której mowa w art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695);”;

2) w art. 18 w ust. 3 uchyla się pkt 2.

więcej

W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493, z późn. zm.13)) w art. 5a w ust. 3 dodaje się pkt 7 i 8 w brzmieniu:

„7) nabycia lub rozporządzania uprawnieniami do emisji, o których mowa w ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695);

8) nabycia lub rozporządzania jednostkami przyznanej emisji, jednostkami redukcji emisji, jednostkami poświadczonej redukcji emisji, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2010 r. Nr 249, poz. 1657).”.

więcej

W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.14)) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 401 w ust. 7 pkt 7 otrzymuje brzmienie:

„7) wpływy z opłat, o których mowa w art. 9 ust. 1 i 3 oraz w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695), a także wpływy z kar pieniężnych nałożonych na podstawie art. 70-72 tej ustawy;”;

2) w art. 401c ust. 8 otrzymuje brzmienie:

„8. Środki Narodowego Funduszu w wysokości nie mniejszej niż kwota przychodów, o których mowa w art. 401 ust. 7 pkt 7, po pomniejszeniu o koszty obsługi tych przychodów, przeznacza się na finansowanie zadań Krajowego ośrodka bilansowania i zarządzania emisjami, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.”.

więcej